با گذشت حدود یک ماه، تنها یک سوم مبلغ درخواستی به سازمان ملل واگذار شده است. کمیساریای عالی سازمان ملل روز جمعه بار دیگر در مورد فاجعه احتمالی بشردوستانه در افغانستان به علت تأخیر در پرداخت وجوه مورد نیاز سازمان ملل، هشدار داد.
به گزارش دیپلماسی ایرانی افغانستان در آستانه یک فاجعه انسانی است. این کشور جنگ زده به علت وخامت شرایط خود، با خطر انفجار مواجه است که می تواند پیامدهای وخیمی برای ثبات منطقه ای و امنیت بین المللی در قالب مهاجرت گسترده و هجوم پناهندگان و همچنین تجدید جنگ نیابتی و تروریسم فراملی به دنبال داشته باشد.
بحران انسانی کنونی پیش از تسلط طالبان در حال شکل گیری بود. به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، حدود ۱۸.۴میلیون نفر، یعنی نیمی از جمعیت کشور، به کمک های بشردوستانه و حفاظتی نیاز داشتند. با قدرت گرفتن طالبان، تلاش های بشردوستانه با شکست روبه رو شدند. کارکنان آژانس های سازمان ملل و سایر سازمان ها تخلیه شدند. بانک جهانی فعالیت های توسعه ای خود را متوقف کرد. صندوق بین المللی پول تحت فشار آمریکا دسترسی افغانستان به ۴۴۰ میلیون دلار کمک های اضطراری را متوقف کرد. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در روز ۳۱ اوت، هشدار داد که یک فاجعه انسانی در افغانستان پیش می آید.
با گذشت حدود یک ماه، تنها یک سوم مبلغ درخواستی به سازمان ملل واگذار شده است. کمیساریای عالی سازمان ملل روز جمعه بار دیگر در مورد فاجعه احتمالی بشردوستانه در افغانستان به علت تأخیر در پرداخت وجوه مورد نیاز سازمان ملل، هشدار داد.
برنامه جهانی غذا می گوید تنها ۵ درصد از خانوارهای افغانستان در حال حاضر غذای کافی دارند و به گفته سازمان بهداشت جهانی، نظام بهداشت و درمان در افغانستان در آستانه فروپاشی است.
تعداد افغان هایی که در سال جاری از پاکستان و ایران اخراج شده اند از یک میلیون نفر فراتر رفته است. ایران با وجودی که پناهجویان کمتری نسبت به پاکستان دارد در بازگرداندن مهاجران افغان جدی تر عمل می کند.
ما با یک مسابقه در برابر زمان مواجه هستیم. زمستان به سرعت نزدیک می شود. اگر کشورهای اهدا کننده، به ویژه امریکا و کشورهای اروپایی به تعهدات خود در مورد کمک های بشردوستانه سازمان ملل عمل نکنند، بحران غذا، سلامتی، بهداشت و آوارگی در این کشور مصیبت زده تا بهار آینده وخیم تر می شود.
پیش از تسلط طالبان، تقریباً دو سوم کمک های توسعه ای افغانستان از منابع خارجی تامین می شد. اکنون زندگی مردم عادی در اختیار رژیمی قرار گرفته شده است که نه دانش و نه مهارت کافی برای مدیریت موثر خدمات عمومی را دارد. در چنین شرایطی، جهان نیز با تهدیدات امنیتی فزاینده ای روبه رو خواهد شد زیرا افغانستان آشفته ممکن است بار دیگر به پناهگاهی برای القاعده یا داعش تبدیل شود.
با توجه به همه این موارد، بهترین نتیجه ممکن در آخرین نشست فوق العاده کشورهای گروه ۲۰ این خواهد بود که موضوع کمک های بشردوستانه به افغانستان از نگرانی های بین المللی در مورد ماهیت طالبان یا رفتار آنها در مورد حقوق زنان جدا شود.