خانواده ایرانی، ما قبل دهه ۷۰، دارای چند فرزند بوده و ارتباط بین خانواده‌ها نسبت به سال‌های اخیر به مراتب بهتر و سفره‌ها گسترده‌تر بود.
در سال‌های اخیر خانواده در ایران روز به روز کوچک‌شد تا رسید به امروز و خانواده تک فرزندی.
امروزه اکثر خانواده‌های ایرانی تک فرزندی را انتخاب کرده و شرایط اقتصادی و نبودن امید به اینده سالم برای فرزندان را توجیه این انتخاب می‌دانند.
چرایی این انتخاب در این گزارش جایگاهی نداشته و ما بیشتر در این مطلب به زوایا و عواقب مثبت و منفی تک فرزندی می‌پردازیم.
به گزارش اعتمادساز؛ محسن اصغری نکاح، روانشناس کودک در خصوص تک فرزندی می‌گوید: هر فرزند با تولد خود به اطرافیانش هویت می‌دهد، که مهمترین هویت برای هر خانواده، پدر و مادر شدن یک زوج است.
وی بیان می‌کند: تخقیقات نشان داده که فرزندانی که دارای خواهر یا برادر بوده، بهتر از تک فرزندان می‌توانند خود را باشرایط اجتماعی سازگار کرده و پیشرفت داشته باشند.
اصغری نکاح ادامه می‌دهد: برخی از خانواده‌ها بر این باور هستند، که فرزند کمتر رفاه و اسایش بیشتری را به همراه داشته و تربیت یک فرزند راحت‌تر از چند فرزند است.
وی توضیح می‌دهد: اما این یک تصور غلط است؛ چرا که رشد یک فرزند به لحاظ تربیتی به مراتب دشوار تر از چند فرزند است.
اصغری در خصوص حضور خواهر و برادر در خانواده ابراز می‌کند: بخش واسعی از بار تربیتی که در خانواده‌های تک فرزندی که پدر و مادر باید به تنهای به دوش بکشند، در خانواده‌های چند فرزندی از این بار کاسته و بسیاری از موارد و چالش‌های فرزند پرپری در ارتباط بین خواهر و برادر حل می‌شود.
وی تبیین می‌کند: زمانی که والدین چند فرزند دارند، انتظارات و خواسته‌هایشان میان آن‌ها تقسیم می‌شود. اما یکی از مهمترین معایب خواهر و برادر نداشتن همین است که انتظار والدین از فرزند، به تنهایی فقط روی او متمرکز است.
اصغری از متلاشی شدن هویت عمه، خاله، عمو و دایی در سال‌های پیش رو خبر داده و تشریح می‌کند: متاسفانه با توجه به گسترش تک فرزندی در خانواده‌های امروزی در اینده‌ای نه چندان دور با بحران هویتی عمه و خاله و عمو و دایی روبرو می‌شویم و این هویت‌ها از بین رفته و به البوم خاطرات می‌پیوندد.