بعد از سخنرانی اخیر سید حسن نصرالله، دبیر کل حزب‌الله، کارتل رسانه‌ای سعودی مقابلش صف‌آرایی کرده و بیش از گذشته (بخوانید وقیح‌تر از گذشته) به او و حزب‌الله تاختند.
به گزارش اعتماد آنلاین، بعد از سخنرانی اخیر سید حسن نصرالله، دبیر کل حزب‌الله، کارتل رسانه‌ای سعودی مقابلش صف‌آرایی کرده و بیش از گذشته (بخوانید وقیح‌تر از گذشته) به او و حزب‌الله تاختند.
بی‌تردید رویکرد رسانه‌ای ریاض علیه سید حسن نصرالله امر تازه‌ای محسوب نمی‌شود و از زمان آغاز جنگ 33روزه که خبرگزاری رسمی عربستان با بستن چشمانش به روی تجاوز اسرائیل، این اقدام را ماجراجویی حزب‌الله توصیف کرده بود تا امروز ادامه دارد.
اما استفاده از واژه‌های وقیحانه و تشبیه سید مقاومت به شخصیت‌‌هایی در صدر اسلام نشانگر بن‌بستی است که ریاض و محمد بن سلمان در لبنان به طور اخص و کل منطقه به طور اعم گرفتار آن شده است.
به زعم کارشناسان، امروز محمد بن سلمان در وضعیتی گرفتار شده که حداقل توصیف آن مخمصه‌ای راهبردی است.
برای حاکمان دولت ریاض که همچنان در توهم دوره قدرت دهه هشتاد میلادی به سر می‌برند، چیزی جز دلارهای نفتی‌اش باقی نمانده است، دلارهایی که بسیاری از رقبای ریاض در دیگر پایتخت‌های عربی از دوحه گرفته تا حتی ابوظبی می‌توانند برای متحدان اقماری پیشین ریاض فراهم کنند.
حماقت‌های سیاسی محمد بن سلمان او را در حلقه‌های متعددی از فشار قرار داده است و اگر این شاهزاده خام تا چند سال پیش این فشارها را به امید حمایت دونالد ترامپ از پادشاهی‌اش به جان می‌خرید، امروز با خارج شدن ترامپ از معادله قدرت در آمریکا، معادلات این شاهزاده بلندپرواز هم به صخره‌های متراکمی از مخالفت‌های درون‌خانوادگی، مخالفت منطقه‌ای، وتوی قدرت‌های منطقه با این پادشاهی و از همه مهم‌تر بی‌اعتباری و رد چنین خواسته‌ای در کاخ سفید برخورد کرده است.
این در حالی است که مهم‌‌ترین متحدان سعودی به ویژه محمد بن زاید حساب خود را از محمد بن سلمان جدا کرده و از همراهی با اسب بازنده طفره می‌رود؛ از دیگر سو، متحدان سنتی سعودی‌ها در لبنان هم صرف نظر از ظاهرسازی‌های خود حاضر نیستند سوار قطار برنامه‌های ریاض در لبنان شوند که نمونه بارز آن سعد حریری است.
امروز عربستان سعودی از یک پشتیبان قدرتمند و صاحب‌نفوذ در صحنه لبنان به طرفی خرابکار تبدیل شده که برای پیشبرد برنامه‌هایش مردم این کشور را به مرز استیصال اقتصادی کشانده و با ارتش رسانه‌ای‌اش همه طرف‌های مخالف را به بدترین و زننده‌‌ترین اشکال متهم کرده و تا مرز ناسزاگویی هم پیش می‌رود؛ سطحی از انحطاط که جز بن‌بست سیاسی تعبیر دیگری نمی‌توان برای آن پیدا کرد.