دیوید اکس در پایگاه تحلیلی نشنال اینترست نوشت: سال 2002، وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون)، یک تمرین نظامی (شبیه‌سازی در عرصه نبرد) انجام داد که بر اساس آن، ثابت شد تهران قادر است یک ناو آمریکایی را هدف قرار داده و غرق کند. سوالی که در این نقطه مطرح می‌شود این است: آیا رهبری سیاسی و نظامی آمریکا از این درس سخت، چیزی یاد گرفته است؟
همزمان با اوج‌گیری تنش‌ها در منطقه خلیج فارس، ارزشمند است نگاهی داشته باشیم به یک تمرین نظامی پنتاگون در سال 2002 که در قالب آن، گروهی از تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، به عنوان نیرو‌هایی ایفای نقش کردند که یک کارزار خونین دفاعی را بر علیه نیروهای قدرتمندتر آمریکایی رهبری می‌کردند.
نیروهای نظامی متنوع، هواپیما‌ها و کشتی‌های تحت امر ژنرال «پل ون ریپر»، از نظر سازمان و توانایی (قابلیت)، به نیروهای نظامی واقعی ایران، شباهت داشت. موفقیت «ون‌ریپر» در کند کردن و حتی ناکام گذاشتن تهاجم نیروهای آمریکایی در یک تمرین شبیه‌سازی شده، می‌توانست این نکته را روشن سازد که احتمالا، تهران در جهان واقعی، چگونه خواهد جنگید؟
«بلک استیلول» برای وبگاه «ما قدرتمند هستیم» می‌نویسد: «نام این تمرین نظامی، چالش 2002 بود». این تمرین نظامی توسط «فرماندهی نیروهای مشترک» در طول دو سال طراحی شده بود. در این تمرین نظامی، 13500 نفر حضور داشتند. اضافه بر این، شمار زیادی مکان‌های آموزشی شبیه‌سازی شده و زنده نیز تعبیه شده بودند که قرار بود یک کشور خاورمیانه‌ای نظیر ایران را بر علیه ارتش آمریکا، در گود مبارزه قرار دهد. این تمرین نظامی همچنین از تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای پرده‌برداری می‌کند که قرار نبوده تا پنج سال پس از آن، به اجرا درآیند.
تمرین نظامی، با اقدام نیروهای آمریکایی در شکستن خط آغاز می‌شد. در این رابطه، لشگر 82 هوابرد و لشگر یکم پیاده نظام نیروی دریایی آمریکا، حضور داشتند و حمله با وجود آن‌ها شروع می‌شد. زمانی که نیروهای آبی (نیروهای آمریکایی)، اولتیماتومِ تسلیم صادر می‌کردند، ون ریپر که در مقام فرماندهی نیروهای قرمز رنگ بود (نیروهای ایرانی)، این مسئله را رد می‌کرد. با توجه به اینکه دکترین دولت بوش، حمله پیشگیرانه علیه دشمنان بود، ون ریپر می‌دانست که نیروهای آبی برای هدف قراردادن مواضع وی خواهند آمد. کما اینکه آن‌ها چنین هم می‌کردند.
با این حال، ژنرال سه ستاره ون ریپر، 41 سال از عمر خود را در نیروی دریایی آمریکا نگذرانده که در جریان تمرین نظامی بخواهند بزدلانه رفتار کند. به محض اینکه نیروهای آبی (آمریکایی)، به نقطه‌ای برسند که امکان بازگشت نداشته باشند، ون ریپر (فرمانده شبیه‌سازی شده نیروهای ایرانی) به آن‌ها حمله می‌کند و به شدت آن‌ها را هدف قرار می‌دهد. نیروهای ون ریپر با استفاده از موشک‌های کروز (که از واحد‌های زمینی شلیک می‌شدند)، قایق‌های غیرنظامی، و هواپیما‌هایی که در سطح پایین پرواز می‌کنند، به ناوگان دریایی آمریکا خسارات سنگینی را وارد می‌کنند. در عین حال، قایق‌های تندرو مملو از مواد منفجره، با انجام حملات انتحاری، خسارات سنگینی را به آمریکایی‌ها وارد می‌آورند. شبیه‌سازی این تقابل نظامی تا حدی به واقعیت نزدیک بود که حتی ون ریپر برای آغاز عملیات نیروهای تحت امر خود، از شعائر مذهبی به عنوان رمز عملیات استفاده می‌کند (ایرانی‌ها عمدتا از اسامی مذهبی به عنوان رمز عملیات استفاده می‌کنند). در کمتر از 10 دقیقه، همه چیز به پایان می‌رسد و نیروهای ژنرال ون ریپر، پیروز درگیری شبیه‌سازی شده با نیروهای آمریکایی می‌شوند.
«میکا زنکو» در این رابطه، گزارشی برای پایگاه تحلیلی « War on the Rocks » تهیه کرده است. وی می‌گوید: «تاثیر قدرت و توانایی یک دشمن (نیروی مخالف) در نابود کردن یک ناو رزمی آمریکایی (که نقشی محوری در نیروی دریایی آمریکا دارد) و از نظر نظامی، بی ارزش کردن آن در میدان نبرد، موجب حیرت اغلب حاضران در تمرین نظامی چالش2002 شد. شوک ناشی از این اقدام موجب شد تا طراحان و سازمان دهندگان این تمرین نظامی، در ادامه برگزاری آن به فریب متوسل شوند و سعی کنند به نحوی، نتایج این مانور را در راستای منافع آمریکا تغییر دهند.
البته که در یک جنگ حقیقی میان ایران و آمریکا، هیچ فردی نمی‌تواند قوانین و قواعد را دور بزند و آمریکا را پیروز میدان کند. اگر ایران همان تاکتیک‌های موثر ون ریپر را در جریان جنگ با آمریکا به کار گیرد، این احتمال وجود دارد که حتی آن‌ها بتوانند در مقایسه با آنچه ون ریپر در جریان تمرین نظامی شبیه‌سازی شده چالش 2002 انجام داد، خسارات بیشتری را به نیروهای آمریکا وارد کنند.