خان‌محمدی: محدودیت‌های دولتی افزایش قیمت را رقم زد
امروز کیفیت جنس‌های چینی واقعا خوب است و از سر و ته کار نمی‌زنند و ما دقیقا جنسی که خریداری می‌کنیم و سفارش می‌دهیم را تحویل می‌گیریم. پانزده سال پیش تردمیل را دویست دلار خریدیم و امروز هم همان دویست دلار است
قاسم خان‌محمدی کارآفرین جوانی است که بیش از یک دهه فعالیت درحوزه ورزشی دارد ودرشرایطی که کارنامه پرباری درحوزه ساخت‌وساز وتولید داشته،حضور درعرصه تجارت را هم به کارنامه خود اضافه کرده است. درباره چالش‌های حوزه سلامت از این فعال اقتصادی سوالاتی پرسیدیم که پاسخ‌های صریح و شفافش می‌تواند ترسیم‌کننده فضای فعلی و راهگشای مشکلات برای دست‌اندرکاران باشد. تا همین امروز سرمایه‌گذاری در حوزه سلامت یک دغدغه مدیران وحتی وزیر بهداشت بوده است که در مصاحبه‌های خود برای استقبال از سرمایه‌گذاری خارجی، مشوق تعیین می‌کردند. حال باید رفتار دولت و شرایط حاکمیتی برای سرمایه‌گذار داخلی را بررسی کرد.
- به عنوان اولین سوال، چه چیزی شما را به واردات لوازم ورزشی سوق داد؟
حدود دوازده سال است که در حوزه لوازم ورزشی فعال هستم و چون این کار مربوط به حوزه سلامت بود و فضای خوبی هم برای آن داشتیم بعد از چند سفر و مشورت با دوستانم کار را در این زمینه را شروع کردم.
- چقدر این صنعت در ایران جا افتاده و روند آن چگونه بوده است؟
ورزش امروز تبدیل به صنعت شده و رشد بسیاری داشته است. ورزش بدن‌سازی امروز خیلی در جامعه رواج پیدا کرده، دیگر تخصصی نیست و حالتی عمومی دارد. حدود 80 درصد جامعه که ورزش می‌کنند به طور مداوم به آن مشغولند و همین باعث جدی‌تر شدن مقوله ورزش و تندرستی در جامعه شده است.
- بازار تجهیزات پزشکی از لحاظ تولیدات داخلی و خارجی در چه شرایطی به سر می‌برد؟
ما دو نمونه محصول داریم. تعدادی که مکانیکی است و دستگاه‌هایی که الکترونیکی و برقی است. دستگاه‌های بدن‌سازی که از قدیم طراحی آن‌ها امریکایی بوده است، خیلی حرفه‌ای طراحی شده‌اند که بازدهی زود داشته باشد و به بدن فشار اضافه وارد نکند. چیزی در این حوزه جدید نشده است؛ امروز دستگاه‌ها همان قدیمی‌هاست اما چندکاره شده و کاربردهای بیشتری دارد. محصول تولید داخل از همه لحاظ مثل وزنه‌ها، تشک صندلی، رنگ و آلیاژ با محصولات خارجی تفاوت‌های بسیاری دارد.
- برای تسهیل روند واردات چه پیشنهاد‌هایی دارید؟
در یک سال اخیرکه واردات تعطیل شده بود و ارز به این کار اختصاص نمی‌یافت، می‌گفتند شما اولویت سوم هستید و به تبع آن جنس‌ها استهلاک داشتند و امروز قطعات آن‌ها باید تعویض شود. وقتی راه ورود این کالاها بسته شود مشکلاتی به همراه می‌آورد البته دولت، ضرر و زیان حاصل از این تصمیم‌ها را نادیده می‌گیرد.
- در این یک سال چقدر رشد قیمت داشته‌اید؟
تقریبا دویست درصد که به هر دو عامل ممنوعیت واردات و قیمت دلار مرتبط بود.
- در دوران کرونا محدودیت‌هایی برای ورزش‌های دسته‌جمعی اتفاق افتاد. مردم به سمت ورزش در منزل هم کشیده شدند. آیا شما تغییری در این جریان احساس کردید؟
در شرایط معمولی زمستان‌ها فروش بیشتری داریم. ولی این دیدگاه درست است و کرونا فروش بازار را بیشتر کرد. چون باشگاه‌ها تعطیل شدند و از سوی دیگر ورزش در خانه خیلی تبلیغ شد. البته متأسفانه چون گمرک بسته شده و کالاها در انبار مانده بود، کالاها با چند برابر قیمت وارد بازار شد و قیمت‌ها را به شدت افزایش داد. اگر این محدودیت‌ها نبود به تقاضای مردم با هزینه پایین‌تری پاسخگو بودیم.
- در این بازار سهم کالای ایرانی و خارجی چقدر است؟
ما جنس ایرانی را با هر کیفیتی تولید کنیم بازار فروش آن در داخل خوب نیست. برعکس، در کشورهای همسایه از کالای ایرانی استقبال می‌شود و اگر شما سمت کشورهای آسیای میانه بروید؛ این موضوع را به خوبی می‌بینید. ولی همین کالا،وقتی می‌خواهد درایران فروخته شود مردم از آن استقبال نمی‌کنند. به نظر می‌رسد پیش‌فرض مردم نسبت به کالای تولید داخل خوب نیست و برای آن‌ها بد جا افتاده است.
- چرا این اتفاق افتاده است؟
این به قیمت تمام شده و کارمزد کارمندان و کیفیت کالا هم برمی‌گردد و از همه مهم‌تر اینکه قیمت کالای ایرانی ثبات ندارد. از سوی دیگر، امکان تولید برخی وسایل مثل تردمیل را در ایران نداریم چون نه فناوری آن ایران هست و نه با قیمت‌های ارزانی که چین ارسال میکند میدان رقابت باقی می‌گذارد. امروز کیفیت جنس‌های چینی واقعا خوب است و از سروته کار نمی‌زنند و ما دقیقا جنسی که خریداری می‌کنیم و سفارش می‌دهیم را تحویل می‌گیریم. پانزده سال پیش تردمیل را دویست دلار خریدیم و امروز هم همان دویست دلار است.
- با افزایش تقاضا در بازار چه عواملی مانع رونق حوزه سلامت می‌شوند؟
بانک‌ها امروز همکاری نمی‌کنند و شرایط وام دادن را سخت کرده‌اند. وارد کننده‌های این شغل تعداد کمی هستند. ما می‌خواهیم تبلیغ کنیم می‌گویند اسم کرونا را نیاورید. وقتی تبلیغات می‌کنیم از دارایی می‌آیند که چه خریده‌اید و چه فروخته‌اید. برای همین است که کسی در این کار تبلیغات نمی‌کند. ما معتقدیم وقتی واردات انجام می‌دهیم در حیطه سلامت هستیم و باید مالیات کمی بدهیم. قبلا درحوزه سلامت تعریف شده بودیم و مالیات‌ها کم بود اما الان ما را جزو کالاهای لوکس حساب می‌کنند. حتی نمی‌شود تبلیغات وسیع داشت و ازمزایای ورزش گفت. در کشورهای پیشرفته وقتی شما از یک حدی وزنتان بالا برود باید مالیات بدهید اما ما اینجا وقتی در حوزه سلامت کار می‌کنیم باید مالیات بدهیم. من سالی بیست و پنج کانتینر جنس می‌آوردم واین رقم درسال 99 خیلی کم شد. متأسفانه هشت ماه هم هزینه انبار دادم. بعد از آن وقتی کالا را تحویل گرفتیم مستهلک شده بود وکلی هزینه به ما تحمیل شد. قیمت‌ها بالارفت و واردات ما سال 99 نصف شد؛ امسال دوازده کانتینر سفارش داده‌ایم. قیمت‌ها هم خیلی بالا رفته است و بازار کشش این قیمت‌ها را ندارد. ما قبلا چهاردرصد گمرک می‌دادیم و الان این مبلغ بیش از بیست درصد شده است.
- در پایان چه توصیه‌ای دارید؟
اوایل که واردات لوازم ورزشی به صورت انبوه شروع شد خیلی حمایت کردند و مالیات و عوارض گمرکی آن کم بود اما امروز جریان فرق کرده است. تنها واردات نیست، سازمان ورزش مالیات‌هایی که برای باشگاه‌ها وضع میکند خیلی سخت‌گیرانه است. اگر بتوانند به کسانی که یارانه می‌گیرند، وام سلامت بدهند خیلی وضعیت سلامت کشور بهتر خواهد شد. من فکر می‌کنم مسئولین باید نگاه وسیعی به ورزش و سلامت داشته باشند. اگر مردم سلامت بیشتری داشته باشند پیشرفت کشور هم بیشتر می‌شود؛ از قدیم هم گفته‌اند که عقل سالم در بدن سالم است.