نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی گفت: مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) نمایهای در تداوم امت در مواجهه با پیامبر(ص) بود.
به گزارش اعتمادساز، آیتالله سیداحمد علمالهدی امروز ۲۳ شهریورماه، همزمان با رحلت نبی مکرم اسلام و شهادت فرزندش امام حسن مجتبی(ع)، در حرم مطهر رضوی و در جمع عزاداران، اظهار کرد: زمانی که بینش مسلمانان عوض شد، همانهایی که در مبارزه با مستکبران و در کنار پیامبر(ص) بودند، در مقابله با پیامبر(ع) قرار گرفتند و با حضرت جنگیدند.
وی افزود :اوج ارتجاع دین پیامبر(ص) و بازگشت مسلمانان آن زمان بود که امیرالمؤمنین به شهادت رسید و مردم برای اینکه امام مجتبی(ع) نوه پیامبر(ص) بود، با ایشان بیعت کردند.
امام جمعه مشهد ادامه داد:اما این دوران، دورانی بود که ارزشها عوض شده و ملاکها تغییر یافته بود. جای مبارزه برای دین خدا و ایثارگری و به دست گرفتن سعادت ابدی را زر، زور، پول و قدرت گرفته بود. همان چیزهایی که در دستگاه معاویه فراوان بود.
نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی عنوان کرد: در زمانی که امام حسن مجتبی(ع) بنای جنگ با یک جریان ستمگرانه مانند معاویه را بنا نهاد تا جامعه اسلامی را از آن دستگاه آلوده تطهیر کند، از آنجا که ملاک مردم شهادت و ایثارگری در راه خدا و دین خدا نبود و قدرت و ثروت جای ارزشهایی همچون شهادت و ایثار را گرفته بود و این بستر در دستگاه معاویه فراهم بود، لذا از لشگر ۱۰۰ هزار نفره امام، ۸۰ هزار نفر در یک شب با وعده زر و ثروت به سپاه معاویه پیوستند.
وی افزود: مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) نمایهای در تداوم امت در مواجهه با پیامبر(ص) بود. در واقع رویارویی با پیامبر(ص) از بالای کوه صفا آغاز شده بود و تا جایی که سر فرزندش امام حسین(ع) روی چوب خیزران قرار گرفت، ادامه یافت.
امام جمعه مشهد تصریح کرد: در واقع نمایه اول رویارویی مسلمانان با پیامبر(ص) در جریان شهادت مظلومانه امام حسن مجتبی(ع) نمود پیدا کرد.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفت: شعرهایی که یزید میخواند، نشان از این بود که ما تداوم شرک و استکبار هستیم، مظلومیت و شهادت امام حسن مجتبی(ع) نمایه اول این عداوت و رویارویی با پیامبر(ص) بود. آن روز پیامبر(ص) از دنیا رحلت فرمود، آن زمان امام حسن(ع) ۶ سال بیشتر نداشت که روی سینه پیامبر(ص) در حال احتضار بود. امام در زمان شهادتش در کنار قبر جدش بود که تابوتش را تیرباران کردند، این صحنه در واقع همان دشمنی و عداوت با پیامبر(ص) را نشان داد.
علمالهدی گفت: ۱۰ سال آخر زندگی امام حسن مجتبی(ع) اینگونه بود که خطیب بر بالای منبر امیرالمؤمنین را دشنام میداد. مردم نادان در کوچه و بازار حضرت را مذل المؤمنین خطاب میکردند و در خانه سرش را کنار سر قاتلش میگذاشت.اینها نشان دهنده رنجهایی است که امام حسن(ع) در طول زندگی خود آنها را بر دوش کشید و سپس مظلومانه به شهادت رسید.
ایسنا