کیرستن فونتنروزه
اگر از لنز منافع ملی به اختلافات موجود بین ایران، عربستان و امارات نگریسته شود، روشن است که تنش زدایی با دورنمای عادی سازی روابط در بردارنده منافعی برای همه طرف هاست. براساس گزارش های اخیر در مورد گفت وگوهای ایران و عربستان در بغداد، به نظر می رسد که اکنون هر دو طرف به تنش زدایی مایل هستند. محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی می گوید که پادشاهی در جستجوی یک رابطه خوب و مثبت با ایران است. شاید هیچ زمانی مثل حالا را نتوان به خاطر آورد.
تنش زدایی بهره برداری اقتصادی قابل ملاحظه ای برای ایران دارد. در حال حاضر حدود 20 درصد از صادرات ایران در صنایع غیرانرژی است و ایران می تواند از ظرفیت های منطقه برای توسعه صنایع خود استفاده کند. کشورهای خلیج فارس نیز می توانند به روشی مشابه از بازار هشتاد میلیونی ایران بهره مند شوند.
از دیدگاه امنیتی، عربستان، امارات و ایران همگی روسیه و چین را دوستان خود می دانند. این نشان دهنده آسیب پذیری های ذاتی هر سه طرف است چرا که روسیه و چین علاقه ای به یارکشی ندارند. روسیه و چین وفاداری خود را به هیچ اردوگاهی محدود نخواهند کرد.
عربستان سعودی و امارات به روشنی می بینند که ایالات متحده رفته رفته در حال کنار کشیدن از خلیج فارس و کاهش پشتیبانی از آنهاست. بنابراین آنها در می یابند که باید راهبرد امنیتی خودشان را طرح ریزی کنند. تنش زدایی با ایران، تنها راه کم هزینه برای آغاز کار است. این گزینه همچنین تحت کنترل کامل تصمیم گیرندگان ملی است و بر توانمندی های سرویس های امنیتی بر ایجاد ظرفیت متکی نیست.
از نظر سیاسی، عادی سازی می تواند جایگاه ایران در جامعه بین الملل را بهبود بخشد و احتمالا به رفع توقیف دارایی های خارجی ایران و ایجاد راهبندهایی بر سر اعمال تحریم ها منجر شود. تحریم ها هزینه های بسیاری برای ایران داشته است، مثل جلوگیری از تعامل ایران با سایر کشورها در اشتراک اطلاعاتی.